Terapia manualna obszaru miednicy – dlaczego jest tak ważna

Budowa miednicy

Złożona jest z kości krzyżowej i guzicznej, popularnie nazywanej kością ogonową oraz parzystych kości miednicznych, stanowi stabilną podstawę dla kręgosłupa i stawów biodrowych. Pozwala na przenoszenie sił pomiędzy kończynami dolnymi a górną połową ciała, umożliwiając człowiekowi poruszanie się na dwóch kończynach.
Od góry otwiera się znacznie szerzej, obejmując wrażliwe narządy wewnętrzne (jelito cienkie, kątnicę, esicę, odbytnicę i pęcherz moczowy, u kobiet również macicę), od dołu wyścielają ją warstwy mięśni tworzących dno miednicy, którego wielkość z przyczyn biologicznych jest różna u kobiet i mężczyzn.

Za każdym razem, kiedy dumnie stawiamy kroki, idąc przed siebie, siły reakcji podłoża przebiegają przez całą kończynę dolną do miednicy, a przez nią do kręgosłupa lędźwiowego.

W warunkach prawidłowych kołyszący ruch miednicy pozwala na częściowe rozpraszanie zmierzającej w górę energii, przy okazji masując narządy wewnętrzne i poprawiając perystaltykę jelit. Jeżeli jednak idąc w pośpiechu, nieuważnie, z usztywnionymi biodrami poczujemy po pewnym czasie ból kręgosłupa lędźwiowego, to pierwsza wiadomość od ciała, że coś poszło nie tak, jak powinno, ale spokojnie, jest ono bardzo cierpliwe, do czasu…

Ból kręgosłupa, a prawidłowe funkcjonowanie mięśni miednicy

Prawidłowa pozycja miednicy wpływa na kręgosłup również wtedy, kiedy siedzimy. Najczęściej z każdą kolejną godziną spędzoną za biurkiem plecy przybierają kształt litery C, czyli po prostu garbimy się. W tej jakże wygodnej pozycji rozciągamy przy okazji więzadła łączące ze sobą kręgi oraz mięśnie prostujące kręgosłup i otaczające je powięzi, przychodzi czas na drugą wiadomość od ciała – ból, czyli w wolnym tłumaczeniu „proszę, rusz się”

Ciało jest bardzo mądre i stara się nas chronić, czasem przed nami samymi, jeśli jednak ignorujemy proste wiadomości, myśląc „hmm, przejdzie, przecież zawsze przechodziło” lub „problemem jest ból, wezmę tabletkę przeciwbólową” itp., nasza wewnętrzna komunikacja zostaje zaburzona. Utrwalamy nawykowe napięcia, pozycje ciała i sposób poruszania się, prowadzący do zespołów bólowych, dyskopatii czy kręgozmyku, ale też zaburzeń trawiennych lub zaparć.

Miednica jako ważny przekaźnik między „górą” a „dołem” zasługuje na szczególną uwagę ze względu na swoją budowę i liczne pola przyczepów mięśniowych, jak również zawartość. Wspominane na samym początku narządy wewnętrzne, chociaż są umocowane przy pomocy krezek i więzadeł, do ścian jamy brzusznej, w zależności od pozycji miednicy zmieniają swoje ułożenie. W przypadku jej nadmiernego pochylenia do przodu ciężar trzewi zamiast na mocną obręcz będzie napierał na ścianę jamy brzusznej, osłabiając mięśnie, a z czasem sprzyjając pojawieniu się przepuklin.

Utrwalone, nadmierne przodopochylenie miednicy wpływa na pozycję całego kręgosłupa oraz nóg, tak więc obejmuje duży obszar, w którym może pojawić się ból lub inny problem funkcjonalny. Dobrym przykładem zmian w obrębie kończyn jest choćby koślawienie palucha, czyli powolne tworzenie się „halluksów” w wyniku przesunięcia środka ciężkości do przodu i przeciążania przedniej części stopy lub wrażenie, że brzuch przy tym ustawieniu miednicy jest bardziej odstający.